خاطرات خیلی عجیب هستند،

گاهی اوقات می خندیم به روزهایی که گریه می کردیم،

و گاهی گریه می کنیم به یاد روزهایی که می خندیدیم!

یادتونه : یاد اون روزها بخیر بزرگترین آرزومون داشتن یه دوچرخه بود

یادتونه :  کیلومترهامی دویدیم بدون خستگی و...

یادتونه : چکمه های آبی و قرمز که داشتیم

یادتونه:

چقدرهفت سنگ بازی می کردیم ...

چقدر با لاستیک های کهنه دوچرخه میدوئیدیم...

یادتونه ،آن مان نماران ،توتواسکاچی ،آنی مانی .....

همه آرزوهامونوخودمون می ساختیم ....

دیگه از او ن کوچه ها خبری نیست همه اون بازیاهم فراموش شدن

یادش بخیر چه دورانی بود ...